تمایل کارکنان به بیان ایده ها، پیشنهادات و اطلاعات خود در مورد مسائل مربوط به کار برای یک سازمان ضروری است با این حال، شواهد به دست آمده از تحقیقات نشان داده است که کارکنان اغلب ترجیح می دهند در مورد پیشنهادات و نظرات خود سکوت کنند.

چنین رفتاری در محل کار به عنوان سکوت سازمانی نامگذاری شده است که به عدم تمایل به صحبت در مورد مسائل سازمانی یا به اشتراک گذاری اطلاعات در یک سازمان اشاره دارد.

سکوت کارکنان یک ساختار چند بعدی است که شامل اشکال چند وجهی مانند سکوت بی فایده، سکوت دفاعی، سکوت اجتماعی، و سکوت فرصت‌طلبانه است. انگیزه‌های مختلف (مثلاً ترس، نوع‌دوستی) اشکال متفاوتی از سکوت کارکنان را هدایت می‌کنند.

دلایل متعددی باعث می شود که کارمندان سکوت کنند. اولاً، مطالعات نشان داده‌اند که کارکنان به دلیل تسلیم و فرمانبرداری، منفعلانه از ایده‌های مربوطه خودداری می‌کنند و به دلیل درک خودکارآمدی پایین در ایجاد تفاوت، در محل کار ساکت می‌مانند. این پدیده سکوت رضایت بخش نامیده شده است در این مورد، کارکنان بر این باورند که تفاوتی ایجاد نمی کنند، بنابراین تمایلی به تلاش برای ارائه ایده ها یا پیشنهادات فعالانه ندارند.

دوم، کارمندان ممکن است به طور فعال از ایده‌های مرتبط خودداری کنند تا از خود محافظت کنند، زیرا می‌ترسند که صحبت کردن شخصاً خطرناک باشد. این پدیده را سکوت تدافعی مینامند. سکوت تدافعی یک رفتار پیشگیرانه است که برای محافظت از فرد درگیر در برابر تهدیدات خارجی طراحی شده است .

کارکنان می توانند در محل کار به انگیزه های اجتماعی یا خودخواهانه سکوت کنند. نوع سوم سکوت، سکوت اجتماعی، شامل خودداری از ایده‌ها، اطلاعات یا نظرات مربوط به کار است تا به نفع سایر افراد یا سازمان‌ها بر اساس نوع دوستی یا انگیزه‌های همکاری باشد. سکوت اجتماعی پیچیده‌تر از انواع دیگر سکوت است، زیرا با نتایج مثبت و منفی مانند افزایش عملکرد وظیفه و افزایش استرس شغلی مرتبط است.

نوع چهارم سکوت، سکوت فرصت‌طلبانه، نشان‌دهنده پنهان‌کردن استراتژیک ایده‌ها، اطلاعات یا نظرات مربوط به کار برای دستیابی به مزیت برای خود و در عین حال پذیرش احتمال آسیب رساندن به دیگران است.