ارتقا، توسعه و پیشرفت شغلی در سازمان، آرمان بسیاری از کسانی است که انتخاب کرده‌اند بزرگترین سرمایه زندگی، یعنی عمر خود را در معامله کارمندی_کارفرمایی بر روی میز مذاکره بگذارند. این انتخاب به همان اندازه که می‌تواند معامله‌هایی پر سود و رونق به حساب بیاید می‌تواند موجبات خسران و حسرت را نیز به همراه داشته باشد. عوامل متعددی را می توان نام برد که بر پیشرفت سازمانی اثر می‌گذارند. مواردی همچون کسب شایستگی‌های رفتاری و تخصصی شغل و توسعه مهارت، دانش و نگرش‌های مرتبط با آن اما این .موارد هرگز به تنهایی پیشرفت شغلی را تضمین نمی‌کند. به ویژه برای دانش آموختگانی که از دانشگاه‌ها چیزی جز انبوهی از مفاهیم انتزاعی و دستگیرشان نشده‌است

 توفیق در کسب و کار امروز از آن کسانی است که بتوانند آنچه که در کلاس‌های درس آموخته‌اند و یا پیشتر تجربه کرده‌اند را به زبانی رسا و گویا برای باز تعریف نیازها و ضرورت‌های سازمان به کار گیرند. سازمان‌های امروز جهان نیازمند کارکنان و مدیرانی هستند که بتوانند مفاهیم و آمارهای تخصصی حوزه کاری خود را به شکل کمیت‌های قابل سنجش ارایه دهند و وزن تصمیمات و اقدامات خود را در قالب اقلام سود و زیان به سنگ محک ترازو بیفکنند. مسیر حرکت سازمان‌های نوظهور نشان می‌دهد افرادی که ظرفیت ارایه اقدامات و تصمیمات خود را در مقیاس های مالی و ریالی دارند، مسیر هموار تری را برای تصاحب سطوح مرتفع سازمان در پیش رو دارند.