مطمئنا در روزگار پرشتاب امروز افراد زیادی هستند که یکبار هم شده تجربه خوردن غذای برونگرم و درون سرد ماکروفری را دارند. “سندرم مدیریت مکروفری” به وضعیتی در سازمان اشاره می کند که در آن مجموعه ای از عوامل و محدودیت ها باعث می شوند افراد شروع به گرفتن تصمیماتی کنند که از حداقل پیامد ها و نتایج آن آگاهی صحیحی ندارند. بدون شک در تلاطم مستمر تغییرات دیجیتالیزه شدن کسب و کارها، پویایی و چابکی اولین شرط ورود به گود رقابت است. در چنین شرایطی است که فشار ناشی از محدودیت های زمانی باعث می شود عوامل انسانی تصمیم ساز و یا تصمیم گیرنده نتوانند تمامی ابعاد و جوانب موضوعات را که محور اصلی تصمیم واقع می گردد مورد بررسی و تحلیل قرار دهند.در چنین شرایطی فقدان تحلیلهای درست منجر به اتخاذ تصمیمات نه چندان پخته ای می گردد که هزینه های مکرر را به سازمان تحمیل می کنند زیرا تصمیات سازمانی زنجیره ای از عوامل به هم پیوسته را متاثر می کنند.سندروم مدیریت مکروفری بیشتر از آنکه استعاره ای باشد از تصمیمات نپخته در سازمان، عوارض و پیامد تصمیم گیری های پرشتاب و عجولانه را به تصویر می کشد. این قبیل تصمیات اگرچه در کوتاه مدت ظاهر موجه و منطقی دارند ولی در طولانی مدت عوارض سازمانی نه چندان دلچسب خود را بروز می دهند.به امید آنکه تصمیات و اقدامات پر شتاب مکروفری، کام صاحبان کسب و کار های امروزی را تلخ نکند.